Jestem psychologiem, psychoterapeutą psychodynamicznym i socjoterapeutą. Ukończyłam jednolite studia magisterskie na kierunku psychologia ze specjalnością: psychologia kliniczna i zdrowia, posiadam także przygotowanie pedagogiczne. Ukończyłam całościowe czteroletnie szkolenie z psychoterapii psychodynamicznej w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym, akredytowane przez Polskie Towarzystwo Psychiatryczne oraz studium socjoterapii i psychoterapii młodzieży w Krakowskim Centrum Psychodynamicznym, jak również kilkuletnie seminaria kliniczne dotyczące narcyzmu, kontraktu terapeutycznego, głębokich zaburzeń osobowości i psychoz oraz zaburzeń psychosomatycznych i zaburzeń odżywiania w Instytucie Studiów Psychoanalitycznych im. Hanny Segal. Odbyłam także szkolenie dotyczące pracy z diadą matkaniemowlę oraz dotyczące interwencji kryzysowej w żałobie. Zdobywałam także doświadczenie podczas letnich zgrupowań psychoterapeutycznych w Laboratorium Psychoedukacji. Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Swoją pracę poddaję regularnej superwizji indywidualnej i grupowej, w nurcie psychodynamicznym i psychoanalitycznym .

Pracuję w nurcie psychodynamicznym z elementami terapii skoncentrowanej na przeniesieniu (Transference Focused Therapy) oraz w oparciu o wybrane teorie psychoanalityczne. W obszarze moich szczególnych zainteresowań jest problematyka zaburzeń osobowości, traumy relacyjnej i wczesnych stanów umysłu oraz pracy z diadą matka-niemowlę. Doświadczenie zawodowe zdobyłam w placówkach oświatowych, poradniach psychologicznopedagogicznych, noclegowniach dla osób bezdomnych, praktyce prywatnej oraz w Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym im. Tadeusza Bilikiewicza w Gdańsku, na Oddziale Psychiatrii Sądowej.

Uznaję za swój obowiązek konieczność poszerzania i aktualizowania swoich kompetencji. W swojej pracy opieram się na założeniach teorii relacji z obiektem. Niezmiennie cenne są dla mnie prace i podejście Christophera Bollasa i Thomasa Ogdena, prace Melanie Klein i Donalda Winnicotta . W mojej tożsamości zawodowej ważne jest dla mnie czerpanie ze sztuki i literatury oraz żywy kontakt z drugim człowiekiem. Pracuję z osobami dorosłymi i młodzieżą.

Jak wygląda pierwszy kontakt?

W przypadku osób przed 18 rokiem życia pracę zaczynam od konsultacji z rodzicami: do 13 roku życia konsultacje mogą odbywać się bez dziecka, natomiast po 13 roku życia dziecko ma prawo wyboru obecności podczas tych konsultacji, poza uzasadnionymi przypadkami, gdzie uznam za korzystniejsze konsultacje osobno. W mojej pracy obowiązuje mnie tajemnica zawodowa.

Procesem wstępnym do podjęcia psychoterapii są 3 do 5 konsultacji diagnostycznych, podczas których spisuję dane biograficzne pacjenta i sporządzam wywiad strukturalny, mający na celu określić poziom organizacji osobowości, w oparciu o unikalną historię danego człowieka oraz ma na celu ustalić wstępne hipotezy dotyczące jego trudności. Każdy przypadek rozpatruję indywidualnie i dostosowuję model teoretyczny w oparciu o wywiad. Proces konsultacji kończy się obopólną decyzją o rozpoczęciu psychoterapii, bądź skierowaniu do innego specjalisty/lekarza

Psychoterapia psychodynamiczna jest procesem długoterminowym, mającym na celu dotrzeć do źródeł trudności i modyfikacji świata wewnętrznego pacjenta, w kierunku trwałej zmiany. W procesie psychoterapii istotną rolę odgrywa setting terapeutyczny: są to jasno określone zasady psychoterapii, z warunkami kontaktu poza sesjami, kwestią nieobecności, czasu trwania terapii. Uznaję, że proces psychoterapii jest ważnym obopólnym zobowiązaniem, opartym na relacji terapeutycznej.

Pracuję z takimi trudnościami jak: -zaburzenia osobowości – od łagodnej do głębokiej patologii osobowości włącznie– zaburzenia nastroju: depresja, choroba afektywna dwubiegunowa – psychozy – trudności w relacjach z sobą i innymi – zaburzenia snu i zaburzenia psychosomatyczne/ somatoformiczne – zaburzenia lękowe (fobie, lęk uogólniony, lęk napadowy, zaburzenia obsesyjnokompulsyjne) – trudności w relacji z dzieckiem – doświadczenie straty okołoporodowej i prenatalnej – stres wynikający z wystąpienia choroby przewlekłej – kryzys rozwojowy pojawiający się w trakcie życia, w dostosowaniu do zmieniających się warunków życia czy ról społecznych – nadużycia emocjonalne – autoagresja – subiektywnie odczuwane cierpienie psychologiczne – zaburzenia stresowe pourazowe i zaburzenia adaptacyjne, problematyka rodzin mających doświadczenie adopcji, C-PTSD, subiektywnie odczuwane cierpienie, zaburzenia dysocjacyjne.